Ze gaat op reis
De week van haar laatste verjaardag was, zoals ze zelf zei, de zwaarste van haar leven.
In één week tijd kreeg ze: drie dagen onderzoeken in het ziekenhuis, de diagnose kanker en een zware operatie.
Het besef dat haar toekomst in Tilburg lag, drong versneld tot haar door.
Opknappen zou toch wel iets langer duren dan de twee weken die ze bedacht had, zo vertelde de arts.
Om wat afleiding te krijgen kwam ze bij ons eten. Lize was er ook. Ze gaf haar de fles.
Maar...
dingen uit handen geven, loslaten, was niet aan haar besteed.
Mensen tot last zijn...iets vragen… dat deed ze liever niet.
Mensen mochten aan haar vragen... maar omgekeerd ... dat vond ze moeilijk.
Dus wilde ze zelf haar flat opruimen; zelf alles regelen. Ze wilde meenemen wat haar dierbaar was en verder alles een goede bestemming geven.
Voor de laatste keer ging ze naar de Emmauskapel, waarin ze gezegend werd door alle mensen, en zo, toch nog één keer in het middelpunt stond.
Ze moest afscheid nemen van de mensen die haar dierbaar waren.
Het ging steeds moeizamer. Geleidelijk ging ze dingen naar ons uit handen geven.
Ze bereidde zich voor op de verhuizing; ook mentaal: “ik ga mijn geliefde Arnhem-Zuid verlaten”, schreef ze op de verhuiskaart.
En dit gebeurde; eerder en anders dan zij zelf gepland had. Op 12 oktober vertrok ze naar Tilburg om aldaar aan haar laatste reis te beginnen.
Op zondagavond 23 oktober 2022 hebben wij haar losgelaten. Omringd door haar medezusters is zij van ons heengegaan.
Op 28 oktober hebben we uitgeleide gedaan.
(klik hier voor de online viering)
| Ik ben op reis al weet ik niet waarheen, maar ik wil luisteren naar de stilte die me zegt hoe te gaan, en al verlaat ik al mijn vrienden, moet ik overal vandaan, toch weet ik, er is geen ander spoor en daarom ga ik door. |
 |
Marga, alle goeds. |