De bladeren hebben het niet gemakkelijk deze tijd van het jaar. De westenwind beukt op ze in. Met alle macht houden ze zich vast aan de takken van de boom.
"Ik kan niet meer" zegt het buitenste blad. "Ik moet alles opvangen."
Vertwijfeld kijkt hij om zich heen en ziet een blad, dicht tegen de stam, in de luwte van de bladeren zitten.
"Kun je niet komen helpen?"
Het blad dicht bij de boom kijkt naar het buitenste blad.
"Ik zou wel willen maar ik mag niet weg"
"Waarom dan niet?"
"Ik moet straks opgegeten worden door de rupsen. Ze komen zo, als de wind is gaan liggen."
Het buitenste blad wil wel nadenken maar moet zich met alle kracht vasthouden voor de flinke windvlaag die nu door de bomen jaagt. Het zweet gutst tussen al zijn bladnerven door.
"Vind je dat niet erg dan?" vraagt hij als de windvlaag voorbij is.
"Wat is erg?" vraagt het blad vlak bij de stam.
"Nou, dat je weet dat je wordt opgegeten."
Het blad bij de stam kijkt het andere blad vragend aan.
"Is opgegeten worden erg dan?"
Richard de Keyzer, 2022